Muhammed Musaddık 16 Haziran 1882’de Tahran’da doğmuş ve 5 Mart 1967’de yine Tahran’da hayatını kaybetmiştir. 1951 ila 1953 arası iki sene süren başbakanlık yapmış, 1953’te ABD ve İngiltere’nin ortak düzenlediği bir darbeyle iktidardan indirilmiştir. Özellikle İngiliz petrol tesislerini millileştirmesi ve dönemin şahı Şah Muhammed Rıza Pehlevi’yle yaşadığı iktidar çekişmesiyle modern İran tarihine damgasını vurmuştur.
Musaddık, aristokrat bir aileden gelmektedir. Babası da kendisi gibi devletin çeşitli kademelerinde görevlerde bulunmuştur. Meşhur "Tütün İsyanı" patlak verdiğinde Musaddık sekiz yaşındaydı. İlk meclis için yapılan 1906 seçimlerinde İsfahan’dan adaylığını koymuş ve seçilmiştir. Ancak yaş sınırına takıldığından meclise girememiştir. Bu onun ilk siyasi adımı olmuştur. Eğitimi için Paris’te Siyasal Bilimler Fakültesi'ne gittiyse de teşhis konulamayan hastalıkları sebebiyle İran’a geri dönmek zorunda kalmıştır. Daha sonra o da oğul Şah Pehlevi gibi İsviçre’de eğitim almış, Lozan Üniversitesi’nde hukuk doktorası yapmıştır. Ailesinden gelen "Es-Sultani" ünvanını kullanmaktan kaçınmış, onun yerine aldığı doktora eğitimine istinaden “doktor” unvanını kullanmıştır. Ayrıca kendisi her ne kadar İran’ın orta sınıfının desteğiyle iktidara gelmiş olsa da aristokrat sınıfıyla kan veya evlilik yoluyla akrabalıkları bulunmaktadır. Kendisi Feth Ali Şah’ın Baş Veziri ünlü Muhsin Aştiyani’nin birinci göbekten torunudur.



Operasyonu hazırlayan siyasi şartlara yukarıda değindik. Bununla beraber İngiltere, İran Meclisi'nin petrol tesislerini millileştirme kararı sonrası ilk etapta ekonomik olarak zorlayacak tedbirlerle İran’ı yola getirmeye çalışmıştır. Ardından Kıbrıs’a asker yığarak gözdağı vermek istemiştir. Bu hareketliliğe SSCB sessiz kalmayarak İran sınırına asker yığmaya başlamıştır. İngilizlerin teknisyenlerini çekmesiyle kalifiye eleman sıkıntısı yaşayan İran oldukça zor duruma düşmüştür. İngiltere uluslararası arenadaki ağırlığını koyarak İran’a ambargo uygulatmayı başarmıştır. Petrol tröstleri uyarılmış, ABD’li birkaç şirket anlaşma yapmak istemişse de sonradan vazgeçmek zorunda kalmışlardır. İran parasını imtiyazlı bir kurdan Sterlin’e çeviren anlaşma iptal edilmiş ve böylece İran büyük bir döviz kriziyle yüz yüze kalmıştır.

Başlangıç olarak Mussadık’a karşı psikolojik harp uygulanmıştır. İngiltere’nin on yıllar içerisinde kurduğu sağlam bir istihbarat ağının olması, kişilerin manipüle edilmesi veya satın alınması konusunda ABD istihbaratının işini kolaylaştırmış ve işleri daha kolay halletmesini sağlamıştır. Operasyon için gazeteciler, yerel çeteler ve din adamları satın alınmış ve kullanılmıştır. Musaddık’ın kendisine ve evine saldırılar düzenlenmiş, bu saldırılardan yaralanmadan kurtulan Musaddık için basında sanki bunları kendi kendine düzenliyormuş gibi bir hava yaratılmıştır. Bu kara propagandaların sonucunda da Musaddık en büyük destekçilerini birer birer kaybetmeye başlamıştır.
Ardından darbeyi meşru kılmak adına Şah’tan Musaddık’ı azlettiğine dair iki adet ferman imzalanması istenmiş ve fermanlar alınmıştır. Bu fermanlar Musaddık’a tebliğ edilirken eş zamanlı olarak dönemin ordu komutanı General Riyahi’nin tutuklanması için karar alınmıştır.


İran halkı Musaddık’ın devrilişini hiç unutmamıştır. İran halkının verilen imtiyazlara karşı gelişen milli duruşlarının siyaset sahnesinde nihayet var olabileceğine dair son umutları da bu olayla birlikte sökülüp atılmıştır. Kısa ve orta vadede Batılı güçler başarılı olmuş gibi gözükse de İran İslam Devrimi ve sonrasında gelişen İran politikaları bize bunun uzun vadeli hesaplarda farklı sonuçlara sebep olduğunu göstermiştir.
Zaman geçtikçe Şah’ın giderek artan harcamaları ve bununla doğru orantılı keskinleşen yoksulluk, köyden kente göçün artması ve diğer sosyo-ekonomik sorunlar Musaddık’ın karakterinde birleşen ve onun temsil ettiği değerlere olan bağlılığı daha da arttırmıştır. Bu olay, İran’ın bugüne kadar olan Batı karşıtı söylemlerinin ve politikalarının da kesin bir kırılma noktasıdır. 1979’daki rehine krizini anlamak ve sonrasında olanları da anlamak adına Ajax Operasyonu’nun İran halkı üzerindeki etkisi iyi anlaşılmalıdır.
KAYNAKÇA
Abrahamian, E. (2011). Modern İran Tarihi. (Çev. D. Şendil). İş Bankası Kültür.
Atabaki, T. (2012). Türkiye ve İran’da Otoriter Modernleşme. Bilgi Üniversitesi.
Bailey, S. H. (Ed.). vd. (2003). The Cambridge History of Iran. (Volume. 7). From Nadir Shah To The Islamic Republic, Cambridge University.
Choueiri, Y. (Ed.). (2011). Ortadoğu Tarihi. İnkılap.
Cleveland, W. (2008). Modern Ortadoğu Tarihi. (Çev. M. Harmancı). Agora Kitaplığı.
Fekri, A. A. (2011). Tarihsel Gelişim Sürecinde İran Devrimi. Mızrak.
Gartwaite, G. (2011). İran Tarihi Pers İmparatorluğu’ndan Günümüze. İnkılap.
Kinzer, S. (2004). Şah’ın Bütün Adamları. İletişim.
Pappe, I. (2011). Ortadoğu’yu Anlamak. NTV.
Yergin, D. (2014). Petrol Para ve Güç Çatışmasının Epik Öyküsü. (Çev. K. Tuncay) İş Bankası Kültür.

Uluslararası İlişkiler, Ph.D.